en fakir hissedilen an

12 sene önce ilkokulda beden eğitimi dersinde sıraya geçmiştik. spor ayakkabım yoktu . sonra hoca denecek adi şerefsiz kaç kere spor ayakkabısız gelmeyin demedim mi diye beni azarladı. sonra sınıfa yolladı. tek başıma oturdum . dersin bitmesini bekledim.

7 yıl önce kitap parasını veremediğimiz için kardeşimin karnesini vermemiş öğretmen. ben o gün ilk defa babamı ağlarken gördüm. herkes okuyor ama insan olamıyor işte. şimdi bende öğretmenlik okuyorum ve asla böyle bişeyi hiç bir öğrencime yaşatmiycam.

öğle arası arkadaşlarla bime gidip 5 kuruş para vermeden arkadaşlardan otlandığım zaman. abi hem bime gidiyoruz maksimum 5-6 lira harcayacaz hem de 5 kuruş katkım olmamıştı. lafı olmaz ama aramızda kötü hissediyo insan.

su almak için cüzdanımı açtığımda 45 kuruş çıktığı an

hergün 😂 abi cidden fakiriz

lan bizim ki fakirlikten değilde enayilikten aq sigaraya yeni başladığımız zamanlarda bir arkadaşımla beraber yol paramızla sigara alıyoduk sonra mal gibi 15 km yol yürüyoduk harbi harbi enayiymişiz aq

gratiste %50 indirim varken the balm paleti alıcak para bulamadığım an.....

sürekli en lüks mekanlara zorla götürülüp (sevildiğimizden) kimseye yük olmamak için su içmek.

an mı? ne anı? bizde fakirlik ata sporu. deden kalma. süreklilik kazanan birşey bizde fakirlik.

ilkokuldaydim yerde 5 lira buldum camurluydu gittim kantine 2 tane tost aldim hayatimda yasadigim en buyuk mutluluktu cunku o tostu en dusuk 6 ay da bir alabiliyodum iste o an gercekten fakir oldugumuzu hissettim

gözümün önünde ufak bir kız çocuğu çöpten kırık bir oyunca çıkardı ve oynamaya başladı. elimi cebime attım ne varsa vereyim dedim, cepler boş. sonra çocuğa baktım bulduğu oyuncakla oynamaktan mutlu, havalara uçuyor. anladım ki ben hep fakir kalacağım onun mutluluğu karşısında.

ygsye 4-5 gün falan vardı dershanede son denemeyi olduktan sonra hocalarla falan topluca öğlen yemeğine gitcektik. yani o gün içerisinde kararlaştırıldı bu. 30 kişi falan var herkes hazırlanıyo çıkıyo falan. çok yakın bi arkadaşım vardı dedi param yok. dedim bende de yok. çıkardık paraları 6-7 lira bişey çıktı ikimizden de. herkes çıktı nerdeyse dershaneden, biz bekliyoruz hala. hocanın biri geldi dedi hadi falan. hocam biz yemiştik ya tokuz gelmeyelim dedik. herkes gittikten sonra simitçiye gidip simit yemiştik, kimse dönmeden de geri dönmüştük dershaneye

lise zamanlarımda çok sevdiğim bir kız dershane çıkşında buluşalım demişti bende de sadece 1 lira minibus parasi vardi.onun dershanesine gitmek icin 30 dk yürüdüm sonra eve gitmek icin minibüse bindik şakayla karışık "sizin orda minibüse para verilmiyo mu" demiştim.

fakirliği maddiyata vurmadığim için ve manevi olarak her şeye sahip olduğumdan, ben kendimi hiç fakir hissetmedim.

tam da şuan

üniversitedeyiz, toplanıp nevizadeye gideceğiz, kaynaşacağız falan filan. korsan taksi ayarladık, trafiğe takıldı taksi, gelmesi uzun sürdü. bizde girdik bir çay bahçesine, çayları söyledik. yaklaşık 10 tane. tam çaylar geldiği sırada taksi aradı, gelmiş, bekliyormuş bizi. neyse, kalkalım derken, ortamın zengin çomarı mehmet, cebinden çıkardı 50 tl yi, içmediğimiz çaylar için adama parayı uzattı ve "üstü kalsın" dedi . adam kabul etti, etmedi derken biz çay bahçesinden çıktık. o ibne de onca kişiyi orda utandırdı. bahsettiğim olay 2010 senesinde, çayın 1 lira olduğu, asgari ücretin 850 lira civarı olduğu bir dönemdi. anadolunun çomarları benzer davranışları yapıyorlar. iyilik yapalım derken bazen çok utandırabiliyorlar yanındakileri. her gidilen yerde hesap ödemeler falanlar filanlar. belki en fakir hissettiğim an değildi ama, utanmıştım. hemde hatrı sayılır.

otobüs durağına doğru ilerlerken bi adam tarafından taciz edildikten sonra takip edildiğimi farkettiğimde cebimde sadece otobüse bir kere binebilecek paramın olduğunu farkettiğim an. kurtulmak için otobüs gelene kadar o güzergahta ilerlemiştim sürekli ama otobüs gelmedi rastgele bi dolmuşa binsem eve gidemicem otobüse verecek param kalmayacak ( evim merkezden bir saat uzaklıkta). ne yapsam derken otobüs geldi de kurtulmuştum. hiç bu kadar fakir hissetmemiştim

okula gittim su alıcam baktım sadece yurda dönüş için para var ben de gidip okulun tuvaletinden su içtim, fakirim ama salak değilim... (bkz: züğürt tesellisi)

fakirliğini eni yok fakirsen her an için geçerlidir. ama bugün bi arkadaş durumundan bahsetti sevdiği kız fiziksel bi özüründen dolayı "trip" atmış. o anı düşünce fiziksel özrüm olmamasından dolayı değilde ozre trip atan kız arkadaş olmadığı için kendimi zengin hissettim. cep fakirliği önemli değil allah kimseyi gönül fakiri etmesin

sigara parası olmadığı an. istisnasız hayatı sorgulatır.

%50 indirimde olan şeylere bile paranın yetmemesi

dilenciden minibüs parası istediğim an..

an yok.. hep fakiriz.. en fakirizz..

yine elektrikler kesildi ve benim cebimdeki para işe yaramıyor. (cebimde para yok ama konumuz bu değil.)

bu soğukta mesai sonrası servisin evden uzak noktaya beni bırakması ve akabinde cebimde minibüse binecek paramın olmayışı. ve tabii ki servis şoförüne utanç nedeniyle daha yakında bırakması ricasında bulunamam çok değil daha iki gün önce.

ilkokul 4-5 falandı belgrad ormanina geziye gidilecek sınıfça. hoca üç (3) lira istedi herkesten. bende yok eve gittim annemde de yok. geldim okula herkes otobüste ben dışarda. biricik öğretmenim benim anladı tabi benim paramı verdi cebinden ama o dışarda bekleyişimi hiç unutmam.

lidyalilar parayi bulurken bizimkileri göstermiş işte bunlara para vermeyin dediği günden beri fakiriz :)

sakız alıcam adam 15 kuruş dedi, bende 10 kuruş vardı. abi sakız alamadım 5 kuruşum olmadığı için. acısı hala içimde.

ekmek arası doritos yemiştim pişman değilim tabi lays le daha güzel oluyor

otobüse veya metroya binince duyulan "yetersiz bakiye" sesinden sonra

kirayı ödedikten sonraki an

evde erzak kalmayınca, parasızlıktan alamamak, arkadaşlarının eli boş gelmeyeceğini düşünmek ve onları öğrenci evine çağırdığımız gün. allah affetsin, başarılı da olduk. ellerinde eklerler, meyveler, pastalar, kuruyemişler. böyle arkadaşlarınız olsun. sevgiler.

ya eve dönemedik fakirlikten aq dolmuşa binecek paramız yok dünya kadar yolu yürüdük üç kişiyiz bide üçümüzde fakir...

öğrenci evindeyiz bi gün hiç para yok gerçek manada ekmek arası ekmek yemiştim çay kalmadığı içinde yanında su içmiştim

banka kartı ile ödeme yapacağın yerde post cihazı olmadığında cepte nakit te yok bildiğin paranla rezil oluyorsun ondan büyük fakirlik olamaz be

12. sınıfta mezun olurken mezun poları satıyorlardı herkes alıyor diye ismimi yazdırmıştım ama pahalıydı ve alamadım polarda ismim yazar ama elimde polar yoktur. ismi yazıp da poları olmayan benim sadece

lisede sigara araması sırasında hocaların ayakkabının içine bakıyodu çorabımın delik olması dolayısıyla çıkarmak istemedim hoca zorlayınca çıkardıydım tüm sınıf güldüydü

otobüsteki cihazdaki o kadının yetersiz bakiye diye ciyaklaması. yahu otobüse binecek para yok daha nasıl fakir hissedebiliriz

yürümek

okulun tuvaletinden ögrenci evine tuvalet kagıdı çaldıgımız an allah affetsin

5 tlnin üstü 5 krş eksik

okula gitmek için otobüs parası bulamadığım anlar. o zamanlar parasızlıktan ağlamak üzereydim. fazla değildi 1.25 tl ama bulamamıştım. yanı o kadar bile aram yoktu...

geçen gün bimde kasada kaldım o andı sanırım ya vizyonsuzluğun dibi resmen bim

son sigarayı paket alacak param olmadığı için yaktığım an

bir gün dayımların evine misafirliğe gidiyoruz.araba trafikten yavaş ilerliyor tabi.sonra ilerde iki küçük çocuk gördüm.üstleri eskimiş yol kenarına oturmuşlar ve o gün hava yağmurluydu.birinin iki kolu da yok diğeri kardeşi galiba yiyecek bir şeyler bulmuş ona yediriyor.öyle zoruma gitti ki elimden bir şeylerin gelmemesi.en çok o an fakir hissetmiştim.biraz olsun param olsaydı o an yapacağım ilk şey onlara yemek ve kıyafet almak olurdu ve kalacak bir yer bulmak olurdu.

ilk okula başladığım sene ilk zamanlar yaşadığımız şehire yeni taşınmıştık tabi başta baba yok anne işsiz beden dersine annem çantama pijama koymuş kadın eşofmana en çok benzeyen onlar diye eşofmanım olmayınca işte bende giymiştim onları okulda benle dalga geçmeyen kalmamıştı lan aklıma geldi yine

recep tayyip erdoğ'an:dd

markette bozuk paraları kasiyere verdikten sonra 5 kuruşun eksik olması canını yediğim bakkal amcası o olsa verirdi

markette bişey alıpta 5 kuruş alacağın olurda kasiyer 1 saat bekletir ya seni.hani o 5 kuruşu beklemesen artist beklersen fukara oluyorsun ya ben artist olmamak için hep fukara oldum :(

cebinde 200 lük banknotla gezdiğin halde su almak için 50 kuruş bulamadığın o an